Help! Ik ben gelukkig - Schizofrenie van een samenleving (Mark Van de Voorde)

Bibliotheek / Help! Ik ben gelukkig - Schizofrenie van een samenleving (Mark Van de Voorde)

Enkele fragmenten:

p.41

We zijn een radar-generatie geworden die nog slechts detecteert wat aan de horizon verschijnt. Wij capteren beelden en boodschappen, maar krijgen niet meer de tijd om ze te decoderen.

p.42

De emotie neemt de plaats in van de empathie.

p.57

De Oostenrijkse dichter Rainer Maria Rilke (1875-1926) noemde geluk ‚de absurditeit van het leven zin geven’. Je kunt slechts gelukkig zijn, als je je individuele bestaan kunt verbinden met een project, een utopie of een belofte die groter is dan je persoonlijke geluk-streven.

p.60

Geluk is een bijproduct.

Welstand is geen toestand.

p.62

Volgens Sigmund Freud (in ‚Trauer und Melancholie’) is rouwen treuren om het verlies van iemand die de rouwende gekend heeft, terwijl melancholie treuren is om iets waarvan de treurende niet eens het bestaan kent.

p.66

De media zijn emotioneler geworden in hun berichtgeving omdat de samenleving emotioneler geworden is. De samenleving is emotioneler geworden, omdat zij doortrokken is van de melancholie (de keerzijde van het onstilbare geluksverlangen en die treurt om de dood van het vooruitgangsgeloof, dat geen plaats wist te geven aan verdriet).

p.73

We hebben vrijheid afgepakt van haar partner verantwoordelijkheid en weggevoerd naar ons eigen ik. We hebben de vrijheid toegewezen aan een nieuwe parter, de veiligheid.

p.75

Ik wil mezelf zijn maar ik weet niet wie ik ben: dat is de schizofrenie van onze samenleving. Mensen zonder geschiedenis. Een ik zonder wortels.

p.76

Wij zijn niet de uitvinders van onze eigen gedachten, wij zijn er de ‚assembleurs' van.

p.77

Je kunt niet tegen de traditie ingaan, als je die traditie niet kent.

Je kunt niet vrij zijn als je niet weet waar je gekluisterd ligt.

p.82

De kunst van de herinnering bestaat erin om het goede te onthouden en het slechte te vergeten.

p.91

De euthanasie-verbetenheid is niet alleen de irrationele reactie op de onmacht om de eindigheid te aanvaarden, ze is ook de revanche van het schamele ik dat niet meer gelooft in de eigen persoonlijkheid: heb ik niets te bepalen gehad over en tijdens mijn leven, dan toch over en bij mijn dood.

p.92

Descartes bedoelde met zijn zin ‚Je pense, donc je suis’/‚Cogito ergo sum’: als de mens twijfelt of hij wel bestaat (en of er tout court iets bestaat), dan denkt hij en dus bestaat hij. Het gaat hem bij Descartes dus om de twijfel als start van denken.

p.93

Neurowetenschapper Antonio Damosio (University of Southern California) zegt: "Het is niet denken maar voelen dat ons maakt wat wij zijn. Wij zijn van nature emotioneel. Dat wij onszelf liever zien als rationele wezens, is een onnozel - zelfs seksistisch (emotie als ‚iets voor flauwvallende deernes’) - idee.”

p.95

De identiteitscrisis van de westerse wereld heeft ook te maken met: steeds meer mensen kennen geen duidelijke groepsidentificatie. Het lijkt wel of zij nergens bijhoren, of tot veel groepen tegelijk, met partiële verbondenheden en verschillende partiële identiteiten. De identiteit van de westerse mens lijkt een onafgewerkte puzzel.

p.97

Het probleem van de identiteit (van de bewuste single) schuilt in de ogenschijnlijke tegenstelling tussen individu en massa die op een hoger niveau wordt opgegeven: door uniek te willen zijn, willen we worden zoals de ideale andere, en gaan zo precies op elkaar lijken. Dit dubbele verlangen van opgaan en tegelijk opvallen in de massa.

p.111

De staat moet zich bezighouden met de publieke ruimte, niet met de privésfeer. Politici die bereid zijn om het (nieuwe ethische) puritanisme tot hun core business te maken, tonen het deficit van de politiek.

p.112

Mensen houden de voorspellingen van ons technisch vernuft niet gauw voor mogelijk, maar zijn wel meteen bereid om de dromen van ons geweten (nl. dat wij uiteindelijk nog slechts door altruïsme gedreven zullen zijn) voor waar aan te nemen. Mooi, maar gevaarlijk. Ons hart is blijkbaar te groot, ik bedoel niet nederig genoeg, om de ‚Geworfenheit' van het leven te aanvaarden: nl. het toeval van wie of wat wij zijn door de historische, sociale en culturele omstandigheden van onze geboorte en door psychologische, intellectuele en mentale omstandigheden van onze persoon.

Dat niet willen inzien is gevaarlijk

• omdat de betere (meer eerlijke, meer rechtvaardige) samenleving niet vanzelf gerealiseerd wordt.
• omdat utopieën vanuit hun geloof in de goedheid van de mens de neiging hebben om de duistere kant (in het christelijke vocabulaire: ‚zondigheid’) van de mens dan maar te ontkennen.

p.130

De drie valkuilen/bekoringen

• bezitsdrang
• machtsdrang
• en geldingsdrang

zijn niets anders dan de pervertering van de drie belangrijke drijfveren van de mens/samenleving/mensheid:

• het streven om door materiële welvaart het leven te vergemakkelijken;
• het streven om door inzet van de eigen (leiders-)talenten de samenleving te verbeteren
• het streven om door graag gezien te zijn mensen te bezielen.

p.140

Vroeger moest je streven naar perfectie ; nu moet je perfect zijn.

p.145

Een samenleving die denkt dat de perfectie normaal is, is amoreel. Misschien wel immoreel.

--

https://www.linkedin.com/pulse/nieuw-boek-voorgesteld-help-ik-ben-gelukkig-mark-van-de-voorde