De Seizoenen (Clem Schouwenaars)
De Seizoenen (Clem Schouwenaars)
DEEL I HERFST
Citaten
p.19
Het zijn de dageraden die het leven draaglijk maken. Als ik hier ooit een zwarte periode krijg, sta ik elke morgen vroeg op om de dageraad te zien.
p.36
Liever zo iemand (priester die op bezoek komt), dan al die modieuze antiklerikalen van tegenwoordig. Als ik die bezig hoor, met hun opgeblazen en ongefundeerde prietpraat, dan zou ik bijna terug naar de kerk willen gaan. Want ze vergeten dat ze nog fanatieker zijn dan de meeste kerkelijke fanatic die ze staan uit te schelden.
p.37
Zo is het. Ze klagen niet eens aan, ze schelden. Dat is het wapen van de gedachtenlozen. Een bende die wij kennen. Als de Kerk nog even machtig was als een paar eeuwen geleden, zouden zij de eersten zijn om ervoor te kruipen, uit schrik of voor het profijt. En als ze zelf een zekere macht in handen kregen, zouden zij ook de eersten zijn om anderen, die zich onafhankelijk toonden, te likwideren. Ik sta zeer sceptisch tegenover al die zogenaamde Linksen, die meer schade aan de idee berokkenen dan zij er goed voor doen en die na een paar jaar bulken hun o zo diepe overtuiging tegen een veilig maandsalaris verkopen. Hoed af voor hen die overblijven en standhouden. En waarom dan ook niet hoed af voor de weinige goede priesters die er nog overblijven... Er lopen helaas meer karikaturen rond dan anderen, zowel bij de linksen als bij de rechtsen. En wie geen kleur bekent, wordt het kind van de rekening. Die is verdacht, die is reactionair. Die is niet sociaal geëngageerd. Nog zo'n woord...
p.38
Weinig mensen zijn gelukkig, omdat het bereiken van het geluk eigenlijk té eenvoudig is. Ik ben er zelf nog niet in geslaagd. Misschien vind ik hier de oplossing, door afstand te nemen van alles, door de mensen te nemen voor wat ze waard zijn en eindelijk in te zien dat ik er toch niets kan aan veranderen. Omdat ik mij ook door hén niet laat veranderen. Maar ik wil me zélf veranderen, onderzoeken, ondersteboven keren. Voor de spiegel staan. Heel deze hemel en deze vlakte moeten mijn spiegel zijn.
p.41
Alles is prachtig, zolang de mens er zich niet mee bemoeit.
p.44
Wellicht komt het daarop neer ; het spelletje meespelen. Weten dat het allemaal komedie is, maar daar niet dieper op ingaan. Oppervlakkig blijven. Slechts de mensen die nadenken, worden ongelukkig.
p.60
In onszelf blijven we altijd alleen. Daar doet het gezelschap van anderen weinigen aan toe of af. De anderen kunnen ons hoogstens helpen om de verveling te verdrijven. Maar in de meeste gevallen zijn zij het dan nog die de verveling over ons brengen. Eenzaamheid is een innerlijke kwestie. Wat Frits vannacht bedoelde, is: verlatenheid. Ik leef hier in een eindeloze verlatenheid. Maar in de stad zou ik even eenzaam zijn, zelfs met Livia. Het geloof in de liefde legt echter een een gulden sluier over onze eenzaamheid, verzacht er de scherpe omtrekken van, maakt ze draaglijker. Maar verdwijnen doet zij nooit.
p.71
Wij wonen op dit ogenblik in een land van belofte, waar niemand nog van honger sterft. Zelfs een schrijver niet. Over enkele jaren, als de Grote Machten er anders gaan over denken, staan de zaken er wellicht ook hier weer slecht voor. Maar voorlopig profiteren wij ervan. En dan maar kontesteren en Links doen... Hoe wil je een revolutionaire vonk doen opslaan in een massa mensen, die allemaal dikke buiken en warme voeten hebben?
p.158
LE LAIS DE FRANÇOIS VILLON
(Le Legs de F. V.)
I L'AN quatre cent cinquante six, Je, François Villon, écolier, Considerant, de sens rassis, Le frein aux dents, franc au collier, Qu'on doit ses œuvres conseillier Comme Vegece le raconte, Sage romain, grand conseillier, Ou autrement on se mécompte. . . II En ce temps que j'ai dit devant, Sur le Noel, morte saison, Que les loups se vivent de vent Et qu'on se tient en sa maison, Pour le frimas, près du tison, Me vint un vouloir de briser La tres amoureuse prison
http://olivier.hammam.free.fr/imports/villon/lais.htm
Reacties
Een reactie posten